Başlarda işler yolundaydı. Güneş bizi ısıtmak ve aydınlatmak için etrafımızda dolanıyordu. İnsan cennetten kovulmuştu ama dünyanın efendisiydi. Bir şeyler değişecekti. Copernicus daha on altıncı yüzyılda, evrenin merkezinin Dünya olmadığını fark etti. Güneş bizim için orada değildi. Birkaç asır sonra Darwin dünyaya geldi. İnsanların da tüm canlılar gibi olduğunu, yani tekhücreli canlıların milyonlarca yıllık evrimsel mekanizmanın bir sonucu olduğunu gösterdi. Önce evrenin efendisi olmaktan kovulan insan, Darwin’le birlikte dünyanın efendisi olmaktan da kovulmuştu. Sonra Freud piposunu ağzına götürdü. İnsan kendisinin efendisi olmaktan da uzaktı. Haberi olmadan doğuyordu, çeşitli yetişme ve çevre koşullarına maruz kalıyordu. İradesi sıska ve sabırsızdı. İnsanın elinde hiçbir şey kalmamıştı. Büyük bir krizdi bu. Anlam krizi.